We interviewden voor de Energy-editie van Manifestatie Magazine een stralend energiebommetje op Ibiza. Dat kan er maar één zijn: Jessie Jazz Vuijk (28). Deze alleskunner was in 2015 Miss Nederland, deed mee aan Expeditie Robinson, vocht drie bokswedstrijden voor Boxing Stars (en won!) én is founder van het online sisterhood platform Sheflore waarbij ze vrouwen in hun kracht en mooiste potentie wil zetten. Alles is tenslotte energie en daar weet Jessie Jazz alles van: ‘De allermooiste lessen zitten in de uitdagingen van het leven. Om dat aan te gaan moet je moedig zijn, durven voelen en in je eigen energie komen.
Het thema van deze editie van Manifestatie Magazine is Energie. Wat versta jij onder energie of wat is energie voor jou?
Jessie Jazz: ‘Alle clichés zijn waar. Het is allesomvattend, iets wat we niet zien, maar net zo aanwezig is als dat wat we wel kunnen zien. Hoe meer je ervoor open kunt stellen, hoe meer je ermee kunt werken. Voor mij is die wereld opengegaan en voor mij valt het niet meer te ontkennen. Als je bijvoorbeeld een ruimte binnenkomt, kun je het voelen als er net ruzie is geweest door de energie die dan nog in de lucht ‘hangt’. Dat bewijst dat er zoveel meer is dan dat we kunnen ervaren buiten onze zintuiglijke ervaringen om. Hoe meer ik mij hier bewust van werd, hoe meer ik daarin bevestigd werd en hoe meer ik op mijn intuïtie leerde te vertrouwen.’
Lees ook: Susan Smit: ‘Hekserij leert ons hoeveel de natuur en vrouwelijke waarden ons te geven hebben’
Wanneer werd jij je hiervan bewust?
Jessie Jazz: ‘Die bewustwording gaat eigenlijk heel geleidelijk en dat proces is nog steeds gaande. Telkens valt er weer een nieuw kwartje. Het begon na mijn deelname aan Expeditie Robinson, waarna ik iemand bezocht die energiewerk deed. Daar werd voor het eerst een laatje open getrokken met mijn onbewuste patronen, opgekropte emoties en een bulk aan zware energie. Het is moeilijk te omschrijven, maar continu voelde ik dat ik voor iets on the run was, maar kon niet pinpointen voor wat. Ik denk dat veel mensen dat gevoel wel herkennen. Een zwaar gevoel alsof je een rugzakje meedraagt met een mix van dingen die je hebt meegemaakt. Bij mij resulteerde dat in het enorm pleasen van mensen, waardoor ik mezelf steeds op de laatste plaats zette. Ik kwam erachter dat ik mezelf kon bevrijden van shit waarvan ik dacht dat dat bij mij hoorde, maar dat is dus helemaal niet van mij. Dat is zo’n prachtig proces. Het voelt heel bevrijdend. Sindsdien durf ik veel meer te voelen en het leven aan te gaan, waardoor ik steeds meer de magische momenten van het leven ervaar. Zo’n bewustwordingsproces is nooit klaar, maar dat is ook het mooie van het leven. Dat je kunt groeien.’
Waar kwam dat pleasegedrag vandaan?
Jessie Jazz Vuijk: ‘Als kind was ik heel gevoelig. Ik kon bijvoorbeeld beter geen nieuws kijken. Dan zag ik Bin Laden op tv, waardoor ik bang werd dat hij mijn vriendinnetjes wat zou aan doen. Mijn eigen wereld en alles wat daarin gebeurde was eigenlijk al te veel voor mij. Ik ben opgegroeid met een vader met een alcoholprobleem en een moeder die drie keer kanker kreeg op jonge leeftijd. De eerste keer dat ze ziek werd, was ik pas zes jaar oud. Als ik maar niet tot last ben, dacht ik als kind. Ik ging de pijn van mijn vader voelen en dragen waardoor ik mezelf en mijn eigen gevoelens wegcijferde en dat pleasegedrag heb ontwikkeld. Dat uitte zich ook fysiek: dan ging mijn keel letterlijk dicht en brak het zweet en angst me uit. Ik kon niet anders dan iets doen voor een ander. Of ik voelde dat iets niet klopte, maar hield mijn mond. Dit werd dus een patroon, maar ik was me daarvan niet bewust. Gelukkig is mijn moeder er tot drie keer toe bovenop gekomen. Ze is een echte doorzetter, ze zette altijd en overal haar schouders onder en ging door. Die kant zit ook in mij.’
Je gaf aan dat je op een bepaald moment een enorme bevrijding hebt ervaren. Hoe kwam dat op je pad?
Jessie Jazz Vuijk: ‘Er was een fase in mijn leven waarin er ontzettend veel op mij afkwam. Ik was bekend geworden doordat ik op tv was geweest, waardoor ik van alle kanten werd benaderd voor klussen. Mensen om mij heen zeiden allemaal: ‘Go Jessie, nu kun je presenteren!’ Ik wist dat het een logische stap was, maar ik voelde dat ik tijd nodig had om alles te laten bezinken. Die tijd nam ik in Bali. En dat was de beste keuze ooit. Het was het startschot van de terugkeer naar mezelf. Ik leerde daar voor mezelf kiezen. Ik ervaarde daar zo’n eureka-moment; zo’n gevoel waarop alles klikt. Het was als een deur die open ging naar een nieuwe, maar eigenlijk bekende, wereld. De wereld van bewustzijn. Het voelde zo vertrouwd. Ik liep door Bali heen, ontmoette allerlei typen mensen en zoog alle kennis op. Van open visies op seksualiteit tot aan verhalen over buitenaardsen die de aarde zouden komen redden. Ik belde mijn moeder op: “Geen idee waar deze mensen het allemaal
over hebben, maar ik vind het schitterend.” Tegelijkertijd probeerde ik zoveel mogelijk te ervaren. De meest intense ervaring had ik tijdens een breathworksessie. Ik kon daarin mijn innerlijk kind troosten en bevrijden en zien dat ik bepaalde patronen die mij niet meer dienden mocht loslaten. Vanaf toen had ik de smaak te pakken. Want, als dít al met één sessie kon, waar kom ik dan uit als ik dit pad blijf bewandelen? Het was zo’n avontuur, waardoor ik steeds dichterbij die kleine Jessie kwam die toen al dingen voelde, zag en interessant vond.’
Ondanks dat je een heel gevoelig meisje was, belandde je in de wereld van modellenwerk en televisie. Hoe kwam dat dan?
Jessie Jazz Vuijk:‘Dat is wel een mooi verhaal, een mooie manifestatie eigenlijk. Naar school gaan vond ik echt een hel, waardoor ik mijn studiekeuze baseerde op tram 4, de snelste route naar het ROC, haha. Daar koos ik de studie Eventmanagement. Op negentienjarige leeftijd liep ik stage bij een hostessbureau, Models at Work, waardoor ik de kans kreeg om met Hunkemöller te shooten. Daar ontmoette ik een dame die daarvoor Miss Nederland was en zij zei tegen mij: “Jij bent echt dé perfecte Miss Nederland.” Eerst was ik wat sceptisch, maar daarna dacht ik: Oké, als ik Miss Nederland word, dan heb ik een legit reden om te stoppen met mijn studie. Dat was het moment waarop ik dacht:
de groeten, en besloot ik voor die titel te gaan. Elke keer als ik een trap opliep, visualiseerde ik mezelf met een kroontje.
Het hele artikel van Jessie Jazz Vuijk in Manifestatie Magazine lezen? Bestel hier de Energy-editie, inclusief interviews met Geronimo Snijtsheuvel, Roy Martina, Janosh en Robert Bridgeman.