Susan Smit is schrijfster, columniste en spreker. Ze debuteerde in 2001 met Heks en heeft inmiddels achttien succesvolle boeken, waarvan zes romans, op haar naam staan. In het boek De Wijsheid van de Heks (2022) laat Susan zien hoe de oude Europese natuurreligie, ofwel hekserij, ons in het hier en nu kan helpen. ‘Hekserij leert ons hoeveel de natuur en vrouwelijke waarden ons te geven hebben.’ Wat biedt deze kennis ons op het gebied van manifesteren? Susan gelooft in de magie van manifesteren, maar blijft graag weg van stap-voor-stap manifestatiemethodes en ‘interessantdoenerij’.
Wanneer voelde je voor het eerst jouw manifestatiekracht?
‘Manifestatiekracht zou ik het niet per se noemen, maar ik voelde al heel vroeg een bepaalde kracht van de natuur, van alles om me heen. Als meisje kon ik urenlang uit mijn slaapkamerraam naar de maan en sterrenhemel turen. Ik wist dan: ik ben in het hier en nu, maar dat is niet alles wat er is. Ik voelde dat de wereld die ik kende en ikzelf onderdeel waren van een groter geheel, een soort raderwerk. Ik kon het nog niet verwoorden, maar wel ervaren. Ik nam als kind ook dingen waar, aanwezigheden die niet tot het fysieke vlak behoorden. En nog steeds zie ik symbolen, dieren, planten, kleuren; gek genoeg juist als ik mijn contactlezen uit heb. Ik weet van mezelf dat ik dat in me heb, maar ik heb die deur nooit helemaal opengezet. Ik stem me liever af in meditatie, of de alphastaat zoals heksen dat noemen, om met mijn innerlijke oog dingen te zien. Op momenten dat ik me daar bewust voor openstel. Ik vind het minder prettig om dingen te ‘zien’ op spontane en onverwachte momenten. Gelukkig heb ik die controle wel. Doe mij maar de veilige setting van een meditatie in mijn cirkeltje.’
In je boek beschrijf je hoe jij mediteert als heks. Vroeger gingen daar allerlei rituelen aan vooraf, tegenwoordig doe je het in een versimpelde vorm. Hoe is dat zo ontstaan?
‘Ik heb inderdaad de vorm van veel rituelen uit de hekserij vereenvoudigd. Dat tastbare en concrete van het uitvoeren van rituelen geeft als ‘beginner’ natuurlijk houvast, het maakt het vele en het grote overzichtelijk. Maar naarmate je je die gebruiken eigen maakt en de levensbeschouwelijke kant van hekserij onderdeel wordt van je hele zijn, ga je vanzelf keuzes maken in wat bij jou past. Ik ben nu, drieëntwintig jaar later, veel losser geworden en dat ‘mag’ ook: dat vind ik het allermooiste aan heks zijn. Het is, net als alle andere natuurreligies en in tegenstelling tot de grote wereldreligies, niet-georganiseerd. Er zijn geen heilige boeken, gebouwen of profeten, er is geen strikte leer. Het is een spiritueel pad dat je zelf mag ontdekken en het kent maar één gouden regel: doe wat je wilt, mits je niets of niemand schaadt. Het is een manier van leven die mij past.’
Hoe is deze kennis in jouw leven gekomen? Ben je ermee opgegroeid of heb je het later in je leven ontdekt?
‘Ruim twintig jaar geleden kwam ik via mijn werk als journalist terecht op het pad van de heks en sindsdien heb ik zoveel geleerd over mezelf, de natuur en alles wat er om ons heen is – zichtbaar en onzichtbaar. Als meisje kon ik dat dus wel al voelen, maar nog niet duiden. Ik kon er gelukkig goed over praten met mijn moeder. Als ik entiteiten zag en bang was, hielp ze mij door te zeggen: “Zij zijn geest, maar wij zijn lichaam en geest, jij bent sterker.” Die ‘onzichtbare’ wereld is voor mij altijd een bestaande realiteit geweest, hoewel ik de connectie ermee even verloren ben in mijn studententijd. Ik hoorde in die periode mijn intuïtie ook nauwelijks. Mijn rationele en mentale ontwikkeling ging door, maar de verbinding met mijn innerlijke stem werd zwakker. Toch voelde ik nog steeds dat dit onderdeel was van mij, van mijn leven. Die spirituele wereld wilde ik niet kwijt. Ik was daarom enorm zoekende om alles – mijn leven als student, mijn modellenwerk, het Amsterdamse uitgaansleven én de spiritualiteit – te laten matchen. Er kwam meer balans toen ik regelmatig bezoekjes ging brengen aan Oibibio. Dat was een soort new-age centrum voor alles dat met spiritualiteit en persoonlijke ontwikkeling te maken had. Ik ging ook weekenden weg om workshops te volgen – tegenwoordig noem je dat retreats. Tijdens een van die workshops ging ik met een groep samen chanten, om ons op een dieper niveau met elkaar te verbinden. Op dat moment voelde ik een bijna extatische energie in en om mezelf, het begon weer helemaal te stromen. Toen ik me een tijdje later voor een tijdschrift ging verdiepen in de hekserij viel alles op z’n plek. Die oeroude kennis, dat spirituele pad en de universele wijsheid maakte dat ik de match en de verbinding met mezelf, met mijn intuïtie weer terugvond. Daar schreef ik in 2001 mijn eerste boek over.’
Lees het hele interview met Susan Smit in de zevende editie Women unite van Manifestatie Magazine.
