Dat ze heel sympathiek en ‘echt’ is wisten we eigenlijk al, maar het werd nog eens bevestigd tijdens het open en ontspannen gesprek dat we met haar hadden. In een prachtig oud Amsterdams pand in Oud-Zuid spraken we met Gwen van Poorten (33) over de kracht van je mind, over het hebben van een burn-out en haar tools om zelf je leven weer op de rit te krijgen. Maar ook over het volgen van je gevoel en vooral: lekker leven! De instelling die bij Gwen leidde tot haar succesvolle podcast Metznallen de podcast, inmiddels uitgegroeid tot een compleet platform met als klap op de vuurpijl haar eigen boek: Voeten in het stopcontact. Hierin deelt ze openlijk over haar burn-out, over hoe mediteren haar geholpen heeft en waarom de uitspraak ‘alles zal wel een reden hebben’ niet altijd een liefdevol antwoord op een teleurstelling is. Gwen brengt ons wijze levenslessen onder het genot van een vleugje humor. Iets dat niet in deze Happy Healthy editie mag ontbreken!
In haar boek Voeten in het stopcontact deelt Gwen van Poorten op een toegankelijke manier 22 belangrijke inzichten en tools die haar hebben geholpen om een lekkerder leven te leiden. Al die 22 tools in dit interview behandelen, is geen optie. Maar we lichten er graag een paar voor je uit. We raden je vooral ook aan om het boek zelf te lezen, omdat wij, net als Gwen, erin geloven dat het op z’n tijd heel fijn is om even lekker op te laden en ‘met je voeten in het stopcontact’ te gaan.
‘Wanneer ik me niet lekker voelde kon ik aan dat muntje voelen in mijn broekzak. Dat hielp mij echt!’
Belangrijke thema’s in je boek zijn ‘omdenken als een baas’ en dankbaarheid. Als je het ons vraagt ook onmisbare factoren binnen het bewust manifesteren. Hoe begon die positieve en dankbare levensinstelling voor jou?
‘Ik ben mij al vanaf hele jonge leeftijd bewust van het feit dat mijn gemoedstoestand mijn dag kan bepalen. Als ik ’s ochtends in een trainingspak en ‘net-uit-bed-haar’ gehaast de deur uit moet, stap ik anders in de bus dan wanneer mijn haar en make-up mooi zit en ik een leuke outfit aan heb. Dan voel ik mij veel zelfverzekerder. Daardoor gedraag ik me anders en gedragen mensen zich ook anders tegen mij. Van die wisselwerking en invloeden was ik me al heel jong bewust, en dat komt denk ik mede doordat ik heel gevoelig ben. Ik was geen onbezonnen kind, ik vroeg me continu van alles af. Mijn ouders begonnen mij op hele jonge leeftijd al te ‘coachen’. Het positief zijn kwam mij namelijk niet aanwaaien, al denken mensen dat wel vaak. Ik was een lief, verlegen meisje met nog wat ‘babyvetjes’, die ook werden opgemerkt door de buitenwereld. Als een kindje op school daar iets gemeens over zei, kon ik daar echt nachten wakker van liggen, zelfs als het bedoeld was als een grapje. Mijn ouders hielpen mij daar op verschillende manieren mee omgaan. Een daarvan was dat ze mij een muntje gaven die mij kracht gaf. Wanneer ik me niet lekker voelde kon ik aan dat muntje voelen in mijn broekzak. Dat hielp mij dan ook echt! Zo werd ik mij als kind al bewust van de kracht van je gedachten en je mindset.’
Lees nu ook: Dankbaarheid: de positieve invloed op jouw leven!
‘Ik heb mezelf daar gewoon naar binnen gebluft’
Waarom is de juiste mindset zo belangrijk voor jou?
‘Omdat mijn drang naar avontuurlijkheid haaks staat op mijn persoonlijkheid. Met de juiste mindset kan ik veel meer bereiken dan ik in eerste instantie denk. Mijn persoonlijkheid is namelijk lekker veilig in mijn comfortzone onder een dekentje op de bank Netflix kijken, maar dat andere deel van mij wil alles uit het leven halen. Dat extraverte deel in mij wilde als puber uit het Brabantse dorp en naar de Randstad. Dat lonkte enorm en ik had er al van geproefd, omdat ik wel eens danste in de Jimmy Woo als promo-model. Dat deel van mij wilde alles meemaken, alles zien en alles beleven. Maar het was crisistijd en zelfs in de Randstad lagen de banen niet voor het oprapen. In Den Haag woonde een vriendin en ik kende daar ook iemand die bij een sportschool werkte. Den Haag en een mogelijke baan in de sportschool zag ik als mijn ticket to freedom. Ik verhuisde en solliciteerde bij de sportschool als instructrice: mijn ouders hadden vroeger een sportschool maar ik had zelf geen ervaring met lesgeven, al zei ik het in het sollicitatiegesprek dat ik dat “wel kon”. Ik heb mezelf daar gewoon naar binnen gebluft. Nadat ik hoorde dat ik was aangenomen heeft mijn vader me datzelfde weekend nog leren tellen op muziek. Vervolgens ben ik bijna drie jaar sportinstructrice geweest en gaf ik volle groepen met Aerobics, Tae Bo en Zumba les. Als we het dus over mindset hebben: wanneer ik eenmaal weet wat ik wil, dan is er voor mij gewoonweg geen andere optie dan daar vol voor te gaan. Ik denk dan simpelweg: ik ga dit fixen. En dat voel ik dan ook echt zo. Vanaf het moment dat ik die keuzes bewust ging maken is alles wat ik wilde uitgekomen.’
‘Blijkbaar heb ik toen bij een shoarma-tent een gesprek met hem aangeknoopt en heb ik vol overtuiging gezegd: “Wacht maar, ik ga presentatrice op televisie worden!”’
Dus je was toen eigenlijk al – onbewust – aan het manifesteren?
‘Ja, ik heb eigenlijk heel mijn leven bij elkaar gemanifesteerd, zonder dat ik in eerste instantie wist dat het manifesteren heette! Ik voel gewoon bijna van nature: als ik iets wil, dan zorg ik dat het me lukt. Ik durf daar al op te vertrouwen nog voordat het gerealiseerd is. Een jaar of vier geleden bijvoorbeeld kwam ik op een festival een man tegen die ik tien jaar eerder had ontmoet op Ibiza. Blijkbaar heb ik toen bij een shoarma-tent een gesprek met hem aangeknoopt en heb ik vol overtuiging gezegd: “Wacht maar, ik ga presentatrice op televisie worden!” Ik kon wel door de grond zakken toen ik dat later hoorde, want ik dacht: wat arrogant eigenlijk. Maar hij zei: “Nee, dat was niet arrogant, ik vind het geweldig mooi om te zien dat het je gewoon gelukt is.” Hetzelfde deed ik in de sportschool waar ik werkte. ‘s Ochtends kwam er vaak een groep wat oudere mannen koffiedrinken. Hen vertelde ik ook vol vertrouwen dat ik presentatrice ging worden, maar ze namen mij totaal niet serieus. Die receptioniste van de sportschool, die lekker een beetje Zumba lesgeeft met haar Brabantse accent, good for you, maar dat gaat ‘m dus echt niet worden. Ik hoorde het ze denken, haha. Maar ik wist gewoon: dit gaat mij lukken. Ik vóelde dat. Sterker nog, het motiveerde mij op de een of andere manier alleen nog maar meer als mensen me niet geloofden. Het zette me aan om er nog harder voor te werken. In die tijd werd ik daarom ook actief op YouTube en ik merkte dat mensen het leuk vonden om naar mij te luisteren. Dat sterkte mij in mijn vertrouwen. Op dat moment werd mijn contract bij de sportschool niet verlengd met het argument dat ik op de televisie thuishoorde, niet in een sportschool! Dat was in eerste instantie een enorme klap en ik was best in paniek, want ik had nog helemaal niets concreets qua televisiewerk. Maar die sportschoolhouders zagen dat ik steeds minder enthousiast lesgaf en het boeide me ook inderdaad niet echt meer. Achteraf was het precies wat moest gebeuren op dat moment en hadden ze gelijk, zij keken dwars door me heen.’
Geen sportinstructrice meer maar ook nog geen uitzicht op televisiewerk. Wat heb je toen gedaan?
‘Ik heb me aangemeld voor het BNN-programma Sterretje Gezocht, dat ik niet won. Sterker nog, ik lag er in de eerste ronde al uit. Maar vervolgens werd ik wel gecast voor Dance TV. En al bloedde dat daarna een beetje dood, ik was er wél voor gecast. Dat kon ik aan mensen vertellen, waardoor ik via via weer gevraagd werd voor iets anders. Ik begon langzaamaan door te krijgen hoe dat spelletje werkte. Overal waar ik was, sprak ik mijn dromen uit en praatte ik over wat ik wilde doen, alsof ik het allemaal al deed. Ik noemde mezelf al presentatrice, terwijl ik alleen nog maar via YouTube echt zichtbaar was als presentatrice. Zo blufte ik mijzelf ‘omhoog’. Ik had een ongekende drang om te knallen en ik maakte hele heldere keuzes die in lijn lagen met waar ik naartoe wilde. Als ik dan een uitnodiging kreeg van vrienden om ergens te gaan stappen, dacht ik bij mezelf: waarom zou ik uitgaan terwijl ik ook vol gas voor mijn carrière kan gaan? Ik hield m’n focus.’
‘Ik was continu heel toxic aan het omdenken, altijd overdreven positief zijn, want, zo zei ik tegen mezelf: alles heeft een reden’
Die enorme drive en passie bracht je veel, maar het maakte ook dat je op een gegeven moment in een burn-out belandde.
‘Klopt. Destijds was er een casting bij TMF, voor mij op dat moment het hoogst haalbare platform. Ik vloog er zelfs voor terug van een vakantie op Ibiza. Maar ik werd het niet. Altijd als ik hierover praat denk ik: mensen zien mij nu, deze Gwen, die haar dromen leeft en die het uiteindelijk allemaal moeiteloos gemanifesteerd heeft. Maar wat ze niet zien zijn al die teleurstellingen en loze beloftes die hieraan voorafgegaan zijn. Iedere keer voelde het als zó dichtbij, en lukte het toch niet. Dan zei ik tegen mezelf: “Wacht maar Gwen, binnenkort gaat het je echt lukken en kun je naar Amsterdam verhuizen.” Ik gaf daar alles voor. Al mijn vrije tijd ging eraan op en iedere keer bereidde ik me mentaal helemaal voor op wat er komen ging, en dan ging het wéér niet door. Totdat ik dus omviel. Het was een combinatie van heel veel werken (nooit niet werken), een stukgelopen relatie, niet naar mijn gevoel luisteren, negatieve gevoelens negeren en heel snel diep wegdrukken: want waarom zou ik in godsnaam gaan zitten huilen als ik ook wat leuks kon doen? Ik begreep mijn gevoelens totaal niet en ik wist ook niet dat ik ze veel beter volledig kon toelaten voordat ik weer doorbikkelde. Ik was continu heel toxic aan het omdenken, altijd overdreven positief zijn, want, zo zei ik tegen mezelf: alles heeft een reden. Misschien dat het boek The Secret, dat ik al had gelezen voor mijn twintigste, daar aan bij heeft gedragen. Ik was me heel bewust dat mijn gedachten mijn realiteit vormen, wat mij heel veel heeft opgeleverd. Maar het had ook een keerzijde. Als ik positieve dingen denk, dan resulteert dat in positieve zaken, maar ik wist: andersom werkt het ook, en daar liep ik uiteindelijk helemaal in vast. Ik dacht dat als ik de uitspraak ‘alles heeft een reden’ maar op iedere teleurstelling bleef plakken, dat mijn teleurstelling en mijn verdriet dan niet bestonden. Ondertussen stopte ik natuurlijk al die pijn in een rugzak en die droeg ik constant met me mee. Totdat mijn rugzakje vol zat en alles er ineens uit kwam. Alle onverwerkte emoties, alle shit, alle tegenslagen. In een keer. Ik kon niks meer. De burn-out was mijn wake-up call: nu is het tijd.’
‘Ik reed in mijn Suzuki Baleno heel de Benelux rond om allemaal bizarre dingen te doen die ik nog nooit had gedaan’
In je boek schrijf je: “Ik heb alles waar ik ooit van droomde. Er is niks meer te wensen over en toch voel ik me slecht en zit ik hier.” Voelde dit toen ook echt zo voor jou?
’Ja, Ik kon dat onprettige gevoel dat ik had totaal niet voor mezelf verklaren: in de basis had ik namelijk alles waar ik in eerste instantie op hoopte. Ik ontmoette allemaal leuke mensen, ik danste in de vetste clubs, ik kwam op de meest gekke plekken, ik reed in mijn Suzuki Baleno heel de Benelux rond om allemaal bizarre dingen te doen die ik nog nooit had gedaan. Ik daagde het leven onwijs uit, maar ik was helemaal niet gewapend voor terugslagen die ook bij het leven hoorden en die ik ook moest opvangen. Ik kreeg fysieke klachten. Rugpijn die niet overging, ook niet na bezoekjes aan de fysiotherapeut of wisseling van matras, heel slecht slapen en eigenlijk continu in paniek zijn. Daarna volgde nog pijn in mijn nek, veel overgeven, vaak misselijk. Alsof ik een heftige griep had terwijl ik in mijn hoofd doordraaide. De huisarts vertelde me toen dat ik was opgebrand. Dat was het moment dat ik terug ben gegaan naar mijn ouders.’
‘Door het verzamelen van al die kennis en tools begon ik mijn eigen persoonlijke gebruiksaanwijzing, mijn eigen handleiding, te schrijven’
Wat heb je gedaan om je energie en levenslust terug te vinden?
‘Ik koesterde nog steeds dezelfde dromen. Ik wilde nog steeds tv-presentatrice worden, ik vond het leven nog steeds superleuk en wilde er nog veel meer uithalen. Dus ik wist: of ik kies voor een ander rustig leven, maar als ik dat niet wil, dan moet ik met mezelf aan de bak. Zo is dus ook mijn fascinatie voor persoonlijke groei ontstaan. Het kwam voort uit een verlangen naar een praktische oplossing voor mijn situatie. Ik wilde heel veel, dus ik moest rust in mijn hoofd zien te krijgen. Ik ben mij daarom gaan verdiepen in psychologie, in de kracht van gewoontes en mindfulness en ben dat ook gaan toepassen. Later is daar ook spiritualiteit bij gekomen maar in eerste instantie ging het me echt om het praktische. Door het verzamelen van al die kennis en tools begon ik mijn eigen persoonlijke gebruiksaanwijzing, mijn eigen handleiding, te schrijven. Daar is ook mijn boek uit voortgekomen. Onderdeel van mijn handleiding is ruimte geven aan mijn gevoelens. Ik weet nu ook dat als ik het heel druk heb gehad, dat ik daar in mijn vrije tijd de prijs voor betaal. Mijn coach, die ik jarenlang heb gehad, heeft mij ook geleerd: “What goes up, must come down.” Als de boog de hele tijd strak staat, dan komt er een terugslag. Nu weet ik dat. Nu weet ik dat als ik een druk weekend gehad heb, dat ik dan ook rust mag nemen en extra lief mag zijn voor mezelf en gezonde gewoontes mag integreren. Door die hernieuwde liefde voor mezelf heb ik een aantal rigoureuze keuzes gemaakt. Ik ben gestopt met alcohol en drugs, ik ben gezonder gaan eten en meer gaan bewegen, ik heb WhatsApp van mijn telefoon verwijderd en ik kies heel bewust voor me-time momenten. Dát staat onder andere in mijn handleiding. En dat komt allemaal doordat ik naar mezelf ben gaan luisteren.’
‘Daar ben ik achter gekomen door mijn oogkleppen af te doen en te kijken naar wie ik écht ben en niet wie ik volgens mijn oude zelf of anderen zou moeten zijn’
Hoe hebben deze keuzes jou veranderd?
‘De Gwen van nu is nog steeds dezelfde persoon, nog steeds even ambitieus maar ook nog steeds even gevoelig. Alleen ik weet nu gewoon beter hoe ik daarmee om kan gaan. In het verleden heb ik vaak genoeg gedacht: moet ik misschien anders worden? Harder? Ik had heel graag iemand willen zijn die lekker een nachtje kon doorhalen op de dansvloer om daar vervolgens de gevolgen niet van te voelen. Ik had heel graag die persoon willen zijn die prima één wijntje kan drinken bij het eten en het daar vervolgens bij laten. Maar ik ben die persoon gewoon niet. Daar ben ik achter gekomen door mijn oogkleppen af te doen en te kijken naar wie ik écht ben, en niet wie ik volgens mijn oude zelf of anderen zou moeten zijn. Iedereen is anders, dat zien we ook aan de buitenkant, maar toch vinden we op de een of andere manier dat van binnen iedereen hetzelfde moet zijn en hetzelfde moet kunnen om ‘erbij’ te horen. We spenderen ongelofelijk veel tijd op onze telefoon, terwijl heel veel mensen daar eigenlijk niet goed tegen kunnen. Die keuze om minder op je telefoon te zitten, of WhatsApp te verwijderen, die mogen we nog niet echt maken lijkt wel. Dat vinden mensen een beetje gek. Maar ik geloof dat we allemaal iets meer keuzevrijheid zouden mogen claimen op dat vlak. We mogen allemaal best wat liever voor elkaar zijn. We mogen gaan zien dat we niet alleen van buiten – maar ook van binnen allemaal anders zijn. Iedereen mag daarin zijn eigen regels bepalen. Zolang je daar een ander geen kwaad mee doet, ben je daar helemaal vrij in. Die shift is wel aan het komen. En door alleen op die manier al bewuster en liefdevoller naar mijn eigen verlangens te kijken, is mijn leven veel leuker geworden! Dat wil niet zeggen dat het altijd goed gaat. Het is voor mij nog steeds een uitdaging om niet te veel te doen, omdat ik zoveel dingen leuk vind. Maar mijn emmertje loopt niet meer volledig over omdat ik zo goed voor mezelf zorg. Vroeger was dat gewoon blinde paniek, huilen en bellen naar mijn management dat ik niet kon. Dat gebeurt niet meer. Door de ‘gebruiksaanwijzing’ die ik nu volg.’
‘Die keuze om minder op je telefoon te zitten, of WhatsApp te verwijderen, die mogen we nog niet echt maken lijkt wel. Maar ik geloof dat we allemaal iets meer keuzevrijheid zouden mogen claimen op dat vlak’
En hoe maakte jij die shift van altijd maar werken, avonturen zoeken, ‘seks, drugs en rock&roll’ naar Gwen van Poorten: de inspirator en ‘modelspiriwiri’?
‘Nou, het grappige is dat ik tijdens mijn reis naar persoonlijke ontwikkeling heel veel in aanraking ben geweest met coaches, teachers en healers die allemaal tegen mij zeiden: “Dit, wat wij nu doen, dat ga jij straks ook doen. Daar ga je over praten en anderen mee helpen.” En ik was daar nog helemaal niet, dus ik wuifde dat altijd een beetje weg. Tot het moment dat ik mijn eigen podcast begon met de intentie van praten over seks, drugs en rock & roll: lekker open, zonder gêne. Maar bij aflevering drie merkte ik al dat we langzaam toe bewogen naar onderwerpen zoals persoonlijke groei, psychologie, burn-out en reizen in mijn eentje. Daar ging iedereen helemaal van ‘aan’. Ik ben deze onderwerpen meer gaan behandelen en voordat ik het wist was het een diehard persoonlijke groei-podcast en had ik ineens een heel leger van mensen die me allemaal complimenten gaven en berichten stuurden dat ik ze zoveel nieuwe inzichten gaf. Dat gaf me ook het zelfvertrouwen om mijn boek te schrijven. Eigenlijk is dat helemaal ontstaan door mijn passie en flow te volgen. Mijn televisiecarrière, daar heb ik echt hard voor moeten werken, en heb ik uiteindelijk ook losgelaten omdat het niet meer paste bij wie ik aan het worden was. Maar de richting van persoonlijke groei is ontstaan. En nu zit ik hier tegenover jullie en ligt mijn eigen boek op tafel!’
‘Als je op het goede pad bent, dan gaat alles vanzelf’
Hoe voelt deze nieuwe Gwen voor jou?
‘Ik ben héél dankbaar. Het jaar 2022 was het jaar dat ik zo ontzettend lekker in mijn vel zat, en dat er zoveel mooie dingen op mijn pad zijn gekomen. Meestal wil ik er ook graag even tussenuit, maar in 2022 wilde ik gewoon niet weg. Ik wilde hier blijven, in dat gevoel, dat is veelzeggend voor mij. Als je op het goede pad bent, dan gaat vrijwel alles vanzelf. Ik handel sinds dit jaar heel erg vanuit intuïtie. Ik voel: wil ik dit wel of wil ik dit niet doen? Ik zet bijvoorbeeld wel intenties en ik heb nog steeds doelen, maar ik voel altijd heel erg in het moment: waar heb ik nu zin in en waar heb ik nu behoefte aan? Voorheen zat ik bijvoorbeeld wel eens met hoofdpijn in de auto terug van BNN en dan dacht ik altijd: maar Gwen, je bent nu toch bij BNN? Dat is toch wat je altijd wilde? Waarom voelt het dan niet goed? Toen leerde ik dus: wat ik in het verleden heb gedaan, is supertof, maar dat is niet voor altijd. Niet alles hoeft voor altijd goed te voelen. Ik kan gewoon ergens mee beginnen en daar vol voor gaan. Ik hoef geen tienjarenplan te maken. Ik leerde om vooral naar mijn gevoel te luisteren en te doen wat ik het allerliefste doe. Dat zou ik iedereen willen aanraden. Je hoeft het ook niet zo groots te maken als ‘ik moet mijn passie vinden’. Kijk wat je het allerliefste doet. Wat is je hobby? Misschien kun je dat verder uitbouwen. Mogelijk liggen daar allerlei overtuigingen onder zoals: “Ja makkelijk praten, ik kan van mijn hobby toch zomaar niet mijn werk maken?” Maar wie zegt dat? We zijn zo beperkt door veel van wat we aangeleerd hebben gekregen. Waar krijg jij energie van? Ga je daarop richten, want als je dat volgt, dan kun je ook nog eens veel harder knallen dan als je iets doet waar je niet zo veel energie van krijgt. En dat is precies wat ik in 2022 heb gedaan en zaken zijn daardoor magisch op zijn plek gevallen. Ik was bijvoorbeeld met mijn uitgever bezig om een planner te maken toen ze ineens tegen me zeiden: waarom schrijf je niet een boek? Ik zei: “Nou dat weet ik niet hoor, daar moet ik even een nachtje over slapen.” In diezelfde week benaderde Bruna mij, voor een boek. Toen wist ik, dat boek gaat er komen. Al die projecten die ik doe, vloeien in elkaar over en trekken dan weer andere mensen en projecten aan die weer in lijn liggen met andere verlangens die ik heb. Alles stroomt gewoon heel mooi doordat ik volg wat goed voelt.’
‘Eigenlijk hebben we allemaal stemmen in ons hoofd, veelal stemmen van angst, en dat zijn hoe dan ook slechte raadgevers. Je intuïtie is wat vriendelijker en wat zachter, het is meer een gevoel’
Handelen vanuit intuïtie dus; hoe doe jij dat?
‘Eigenlijk hebben we allemaal stemmen in ons hoofd, veelal stemmen van angst, en dat zijn hoe dan ook slechte raadgevers. Als ik naar mijn boek kijk, dan zijn dat stemmen zoals: niemand zit hierop te wachten, wie ben ik nou? Maar ik heb heel bewust steeds tegen mezelf gezegd: het boek komt terecht bij iedereen die het nodig heeft. Dat is waar ik op vertrouwde. Dat is mijn intuïtie. Je intuïtie is vriendelijker en zachter en roept minder hard dan die angst, het is meer een gevoel. Ik heb daarnaar moeten leren luisteren. Ik heb door ervaring geleerd dat ik op dat gevoel mag vertrouwen, ook door momenten dat ik er niet naar luisterde. Dan was ik bijvoorbeeld ergens waar niemand aardig was en waar ik me totaal niet op mijn plek voelde en dan besefte ik weer dat ik gewoon naar mijn gevoel had moeten luisteren en niet had moeten gaan. Dat vind ik ook zo leuk, dit iedere keer opnieuw te mogen ondervinden. Het leven is een spel en zo zie ik het dus ook. Ik zie mijn intuïtie nu echt als een autoriteit. Dan kan er nog zoveel geld of grootsheid tegenover staan, als ik het niet voel, gaat het geen succes worden. En dat resulteert er voor mij nu in dat ik voor het eerst kan zeggen: ik heb een bedrijf opgebouwd en ik ben van niemand afhankelijk. Als presentatrice is het altijd maar afwachten welke klussen en projecten je krijgt. Nu kan er ik voor kiezen om 2023 vooral in het teken te laten staan van vrijheid en van genieten. Ik heb altijd heel erg de behoefte gehad om mijn eigen regels te maken, waar anderen zeggen dat dat niet kan, want je moet toch gewoon werken. Dan denk ik altijd: wie zegt dat dát niet kan? Wie zegt dat werk er altijd uit moet zien als iets waarvan jij denkt dat werk eruitziet? Ik heb gevolgd waar ik het aller gelukkigst van word. Nu staat mijn business. Dat is heel erg fijn.’
‘Een vriend zei ooit: “Maar Gwen, lijkt het je niet lekker om af en toe op vakantie te gaan in je eigen hoofd?” Hij doelde daarmee op mediteren’
Welke rol heeft mediteren hierbij gespeeld?
‘Meditatie is voor mij echt een game changer in ieder opzicht. Mediteren heeft me geholpen om te realiseren dat ik niet mijn gedachten ben. Wat er gebeurt als je gaat mediteren, is dat je je loskoppelt van je gedachten. Ik ben super gevoelig en ik ben altijd een denker geweest. Al die gedachten waren voor mij altijd waarheden en door meditatie ben ik in gaan zien dat het helemaal geen waarheden zijn. Je hebt bijvoorbeeld de gedachte dat je een to-do-lijst moet afwerken of dat iemand onaardig tegen je doet, maar als je jezelf loskoppelt van je gedachten, dan zie je dat je die gedachten niet bent en kun je ook zien dat het helemaal niet per definitie de waarheid is. Dat geeft zoveel vrijheid! Het heeft me ook geholpen veel liever naar mijzelf en mijn omgeving te kijken. Daardoor ben ik een stuk zorgelozer geworden. Je kunt mediteren ook overal mee naartoe nemen. Je kunt overal je ademhaling inzetten om rustiger te worden of je beter te concentreren. Het is gewoon iets wat je bij je hebt en wat je in iedere situatie kunt toepassen. Meditatie is echt het anker in mijn dag. Maar mensen zijn gek genoeg vaak in de veronderstelling dat mediteren heel ontspannend is, of dat je geen gedachten mag hebben. Nou, dat is dan gelijk al een verloren wedstrijd. Mediteren is je brein trainen en het is hard werken, maar je wordt er steeds beter in en het loont!’
‘Ik ben altijd een denker geweest en al die gedachten waren voor mij altijd waarheden en door meditatie ben ik in gaan zien dat het geen waarheid is’
Heb je wel eens een eenheidsgevoel ervaren tijdens een meditatie?
‘Ja, dat zou ik denk ik wel zo kunnen noemen. Dat gevoel is ontstaan in een soort vakantieperiode. Een vriend kwam met het idee: “Gwen, lijkt het je niet lekker om op vakantie te gaan in je eigen hoofd?” Hij doelde daarmee op mediteren. Ik ben het een langere tijd intensiever gaan doen, dat vakantie vieren in eigen hoofd. Op een gegeven moment was ik een maand offline en deed ik iedere dag aan yoga en mediteren. Dat veranderde voor mij de hele wereld. Moet je je voorstellen: een maand lang geen afleiding, veel in de natuur, geen telefoon, geen prikkels, een maand lang zonder die hoge cortisol-levels. Dan word je zo wie je écht bent! Dan kom je op het punt dat je jezelf vragen kunt stellen en dat je dan ook daadwerkelijk een antwoord krijgt. Vanaf dat moment ben ik mijn angst voor de dood bijvoorbeeld ook kwijtgeraakt. Ik voelde gewoon zo duidelijk dat alles goed was. En zoals met alle realisaties in het leven geldt; als je dat eenmaal ervaren hebt, dan blijft dat jouw diepe weten. Zelfs als het soms even niet meer zo voelt.’
Heb je tips voor mensen die willen beginnen met mediteren?
‘Gewoon gaan zitten, op een stoel, ademhalen, zonder verwachtingen van ontspanning of gedachteloze minuten. Begin kort en bouw het lekker op. Liever iedere dag eventjes dan een keer in de week heel lang. Het is ook belangrijk dat je jezelf op een liefdevolle manier terughaalt naar een focuspunt. Er zijn natuurlijk een heleboel verschillende meditaties met verschillende uitgangspunten, dus wat je ook kiest, mocht je op een gegeven moment merken dat je afgeleid bent door je gedachten, breng jezelf dan terug met een liefdevolle stem. In plaats van: oh fuck, ik ben afgeleid, ik doe het weer niet goed, mag je denken: wat goed, ik was afgeleid maar nu ben ik me ervan bewust waardoor ik weer terug kan naar mijn focuspunt. Ik haal mezelf terug op een liefdevolle manier. En die liefdevolle manier van praten tegen jezelf blijft dan ook de rest van de dag bij je.’
Lees nu ook: Een introductie in meditatie
‘Ik ben een grote wandelende guilty pleasure’
Wat zou de 100-jarige Gwen van Poorten tegen de huidige Gwen zeggen?
‘Geniet. Ja, dat is toch uiteindelijk waar het omdraait? Want hoe lang zijn we hier nou eigenlijk? Het leven is maar kort. Ik ben daarom bewust aan het kijken welke mooie dingen ik volgend jaar wil doen qua reizen. Niet dat ik niet geniet als ik aan het werk ben, zeker wel. Maar dat is een ander soort genieten. De tijd gaat ook zo snel als ik aan het werk ben. Dat is ook het dubbele, als iets niet leuk is, dan gaat de tijd langzaam, en als het wel leuk is, dan gaat de tijd heel snel. Mijn afgelopen jaar is het snelste jaar ooit. Hoewel ik dat eigenlijk niet wil uitspreken, want dat is ook een vorm van bevestigen. Maar ik kies gewoon voor een langzamer jaar, volgend jaar.’
Tot slot zijn wij heel benieuwd: heb jij een geheime guilty pleasure?
‘Ik vind guilty pleasure superstom, haha! De naam geeft namelijk aan dat iets niet zou mogen. Maar ik ben een grote wandelende guilty pleasure! Ik zet mijn kerstboom al op 1 november in huis, ik luister naar oude muziek en ik doe te allen tijde waar ik zin in heb. Dit is gewoon wie ik ben en het maakt me niet uit of anderen dat guilty vinden of niet. Zolang je er niemand mee schaadt raad ik iedereen aan lekker te leven zoals jij dat wilt.’
Beluister #METZNALLEN de podcast hier. En volg Gwen van Poorten op Instagram op @gwenvanpoorten
