Deze titel heeft wellicht niets met manifesteren te maken en als je de dood er wel mee associeert dan wil je dat toch veelal juist niet gemanifesteerd zien worden. Alhoewel ik laatst wel een bericht voorbij zag komen van een IC verpleegkundige die opperde dat soms de dood wellicht het beste alternatief is.
Preventief met de dood omgaan is een kwestie van leren omgaan met veranderende omstandigheden in ons mensenleven waar de dood gelukkig ook doodgewoon onderdeel van is. Wellicht simpel te leren via accepteren, vergeven en loslaten… Langer leven of later doodgaan dan de bedoeling is of was? ‘T is simpelweg doodgewoon afhankelijk of je er wat aan gaat doen, maak jij de juiste keuze. We hebben namelijk elke dag opnieuw invloed op onze levensverwachting. Dit kan de wetenschap tegenwoordig via quantumfysica aantonen. Wat je ook wilt manifesteren over langer of later, er dient wel nog een sausje van dankbaarheid over die beleving of invulling heen gegoten te worden. Nu al!
Ik shift maar snel naar het begrip “tijd genoeg” in de titel…. Hopelijk binnen “de tijd” dat de aandacht voor mijn verhaal niet verslapt. Ik snap ook wel dat je liever over zaken leest waarbij je juist iets concreets wel gemanifesteerd wilt zien worden of in ieder geval ermee geholpen wilt worden. Tijd genoeg is veel boeiender om over te lezen zeker als je denkt dat je niet meer tot de jongere generatie behoort. Met de dood bezig zijn verondersteld namelijk vaak dat je tot een bepaalde generatie behoort en dan lijkt het nu wellicht alsof je Nestor of Saar of zoiets zit te lezen. Niets ten nadele van die bladen maar ze zijn specifiek voor bepaalde doelgroepen die volgens algemeen maatschappelijk aangenomen “prognoses” over de helft zijn van hun houdbaarheid of levensvatbaarheid. Mooi woord dit laatste, vatbaarheid van het leven is voor mij intussen een synoniem geworden voor manifesteren. Prognose is in deze context eigenlijk een lelijk woord. Het stimuleert onbedoeld iets te manifesteren dat meestal een averechts effect heeft op ons welzijn en/of gezondheid. Ik hoop dat je dit gaat begrijpen na het lezen van de artikelen in Manifestatie Magazine… Blijf anders het blad lezen totdat je het begrijpt of met me eens bent. Ik heb eerlijk gezegd het Manifestatie Magazine juist benaderd om bepaalde doelgroepen ook te voorzien van inspiratie wanneer ze dit blad bewust of per ongeluk ergens lezen.
‘Tijd genoeg’ schrijf ik in de titel terwijl tijd spiritueel gezien niet bestaat. Tijd is een illusie, een concept van ons denken. Er komt een leeftijd dat je sowieso de tijd vaker gaat vergeten en als je eerlijk durft te zijn, is overigens een bijwerking van manifesteren, kun je gewoon zeggen dat iets belangrijks meer prioriteit heeft gekregen. Of je bent wijzer geworden en gaat op natuurlijke wijze alleen onthouden wat echt belangrijk voor je is. Wist je dat je voor zaken die echt belangrijk voor je zijn meestal geen agenda notitie nodig hebt… Als je dat daadwerkelijk toepast ga je waarschijnlijk vanzelf precies zoveel afspraken maken als dat goed voor je is. Wellicht een natuurlijk regulatie van hoe ‘vol’ jij je leven mag invullen…
Ik dwaal af….. “tijd genoeg” als je net als ik zo rond de 60 jaar bent, heb je dan nog tijd genoeg….. om bijvoorbeeld nog iets te manifesteren? Mijn eerste misvatting hierbij was dat veel verhalen en voorbeelden van manifestaties ofwel indrukwekkend groots zijn ofwel niet zozeer van toepassing zijn op persoonlijke wensen of die van mijn leeftijdgenoten. Manifesteren betekent daarnaast ook heel veel vertrouwen behouden dat t komt én geduldig proberen te zijn…. Voel je ‘m al! Haha.
Ik heb een beetje mazzel welke wellicht herkenbaar is: Ik “voel” me nog helemaal geen 60! En of dat nou komt omdat ik bijvoorbeeld de tijd regelmatig al vergeten ben en “achter loop” of te veel onbewust heb geleefd doet er eigenlijk niet toe… Ik pluk er momenteel namelijk de vruchten van want ik voel me vitaal, nieuwsgierig en gezond… en gebruik dit gevoel als intentie en verlangen om het manifesteren uit te proberen. Manifesteren heeft zoals geschreven associaties met quantumfysica, maar ook neurowetenschap en epigenetica.
Hiermee kom ik op een punt waar mensen op leeftijd vaker mee gaan worstelen. Ze worden soms door een crisis geconfronteerd met de dood. Vervolgens na wat herstel beseffen ze dat ze graag (weer) een maatje willen, een relatie, iets of ‘weer iets’ willen betekenen voor een ander. Ik voel me ervaringsdeskundige en geloof me, je laatste zingeving van het leven gaat enkel over verbinding voelen met naaste(n). Na een crisis en/of confrontatie met de dood leer je “weten” wat belangrijk is. Dat je enkel via mensen om je heen kunt ervaren dat je heel en compleet was in je eentje en daarmee iets voor iemand hebt kunnen of mogen betekenen.
Deze connectie met naasten op latere leeftijd nog gaan manifesteren is niet zomaar geregeld. Dat is een proces waar je even over moet nadenken. Dit proces ontleden in stukjes, wellicht schaduwkanten leren herkennen en bij jezelf onderzoeken waar de eerste kleine stapjes gezet kunnen worden. Want gelukkig is manifesteren ook voor korte termijn plannen of kleine stapjes toepasbaar…
Daarbij is het mooi om te weten dat het manifesteren een vaardigheid is, een verborgen schat in je hart. Een vaardigheid die iedereen in wezen al uitgebreid en dagelijks toepast… Er is met manifesteren enkel een onuitwisbaar vertrouwen en een overvloed aan dankbaarheid nodig. Als je dat gaat begrijpen is je leven elk moment al compleet en doodgaan wellicht geen punt meer. Je hebt dan “een overtuiging” beschikbaar waarbij ruimte en tijd niet meer bestaan… “wie de dood niet vreest heeft tijd genoeg”.
Manifesteren is daarom enkel een kwestie van voelen. En voelen wordt de taal van de toekomst omdat woorden niet meer toereikend gaan zijn. Voelen “reist” zonder ruimte en tijd want je kunt geen beeld (vorm) hebben van de immense lichtsnelheid waarmee gevoel zich blijkbaar kan verplaatsen. Quantum theorie in de praktijk, je ziet het niet maar het er altijd al geweest, overal in jezelf en om je heen 😇
Vasalis schreef ooit een gedicht over “eb en vloed”. Dat eindigt indrukwekkend met: “Er is geen tijd. Of is er niets dan tijd”
Ik heb afgelopen jaren, ze vlogen voorbij haha, veel podcasten geluisterd waarbij veel bewuste gemanifesteerde plannen als bijna spontane gebeurtenissen aan de personen ten deel waren gevallen. Bijna allemaal zeggen ze dat de ontwikkeling van leren manifesteren mede verkregen is door ook te (gaan) mediteren. Ik zie vanuit leren mediteren een mooie associatie met betrekking tot leren manifesteren voor als je ‘denkt’ dat je dat ook nog niet kan. Iedereen is namelijk altijd al aan het manifesteren. Niemand hoeft het nog te leren!
Wil je je leven leuker maken dan je het nu ervaart, je bent blijkbaar soms ontevreden over bepaalde zaken, dan dien je hierbij ook enkel iets af te gaan leren. Het inzicht hoe je altijd al manifesteert en dit ontevreden stuk af kan gaan leren geeft gelijk handvatten hoe je een leuker leven kunt manifesteren en dus leuker naar het leven kunt leren kijken… Anders kijken naar de wereld “schept” een andere wereld. Jij kan of mag vervolgens je eigen wereld naar keuze manifesteren en creëren. De ziel bestaat, naar men vermoed, dankzij deze creatiekracht! Klinkt simpel, en dat is het ook, men “kijkt” er steeds verschrikkelijk snel overheen, wellicht met lichtsnelheid haha.
Ik trok me na m’n eigen crisis ‘overdreven en wat ongemakkelijk’ terug in stilte en eenvoud…. Toch kwamen de juiste boeken en inspiraties “spontaan” op mijn pad. Ik handel bij crisissen blijkbaar intuïtief vaak als volgt: vertraag, verstil, versimpel.
En wellicht dat mijn ervaringen en verdere aanbevelingen met betrekking tot manifesteren via het Manifestatie Magazine nog aan ‘t licht worden gebracht… Manifesterend bepaalt het universum uiteindelijk de exacte route van ieders missie om “Licht te gaan leven” of “te gaan leven in het licht”. Bijna doodervaringen gaan heel vaak over een tunnel met aan t eind “het licht”….. en het voelde daarbij als onvoorwaardelijke liefde…. Je hoeft niet te wachten….. “wie de dood niet vreest heeft tijd genoeg”. Leer beter te manifesteren en het licht komt je tegemoet!!
Door: Paul van Ballegooij
“Over een deel van mijn herstel uit mijn crisis die tot meer spirituele nieuwsgierigheid heeft geleid heeft Gijs Roozen een mooie documentatie gemaakt tbv zijn afstudeeropdracht. De film heeft als titel “Heen en weer”. Het thema was “Omarm de stilte en het verdriet”. Hij heeft er op een filmfestival in Utrecht een indrukwekkende aanmoedigingsprijs van €50.000,- mee gewonnen.”
