Soms wéét je, en voel je aan alles, dat je iets moet doen. Een stap zetten, een knoop doorhakken of juist een deur dichtgooien. Het is een boodschap om je hart te volgen. Elke maand spreken we iemand die deze stap maakt en zijn/haar hart volgt. Vaak retespannend, maar het eindresultaat belooft wondermooi te zijn. Daar willen we natuurlijk meer van weten. Deze keer het woord aan Nicole (@nicolehopofficial). Jarenlang werkte zij als regiomanager in retail en horeca. Door heftige gebeurtenissen besloot zij het roer om te gooien, ontslag te nemen en haar mindset aan te passen door meer vanuit haar gevoel te leven.
Je besloot het roer om te gooien en ontslag te nemen, hoe ging dat?
‘Ongeveer zeven jaar geleden raakte ik zwanger van mijn eerste zoontje, Hero. Op dat moment was ik al jarenlang regiomanager in horeca en retail. Hero werd geboren met een hersenbloeding, waardoor mijn partner en ik veel in het ziekenhuis verbleven. De directeur kwam wekelijks langs, wat ik zo waardeerde. Ze voelde als een moeder voor ons. Na een paar maanden mocht ons kindje eindelijk mee naar huis, waarna ik een belletje kreeg van de directeur. Het leek haar verstandig, ondanks dat ik nog verlof had, dat ik weer aan het werk ging. Ze hadden me tenslotte nodig en het leek haar goed dat ik er dan even uit was. Hoewel ik aangaf liever bij mijn gezin te blijven, en hier recht op had, werd hier niet naar geluisterd. Twee maanden later wilde ik de rest van mijn verlof opnemen, maar ook toen vond zij het niet het juiste moment, want de kerst kwam eraan. Gillend zat ik elke werkdag in de auto. Ik kon het niet meer aan, terwijl zij het juist heel goed vonden gaan en mij een vastcontract toeschoven. Met mij ging het allesbehalve goed. Ik liep met dat contract in m’n hand naar de auto. Huilend zat ik daar. Helemaal niet blij. Ik besloot terug te gaan en ontslag te nemen. Ik wilde thuis zijn bij mijn zoon. Op het moment dat ik ontslag nam, heeft de directeur nooit meer wat van zich laten horen, terwijl ze zo betrokken was. Ik had op dat moment veel eerder naar mezelf moeten luisteren. Daar heb ik echt van geleerd.’
Je zei je baan op, en toen?
‘Laat ik vooropstellen dat ik niet lekker in m’n vel zat. Al jaren niet. Deze tijd nam ik om de heftige gebeurtenissen die ik eerder meemaakte te verwerken. Op jonge leeftijd zag ik m’n partner door een verkeersongeluk z’n laatste adem uitblazen, Hero werd geboren met een hersenbloeding en een paar jaar geleden verloor ik plotseling m’n zus. Het was veel om te verwerken, maar dat verwerken deed ik niet. Althans niet écht. Regelmatig stortte ik in. Dit moest anders, dus verdiepte ik mij in manifesteren en mindset door meer vanuit liefde en je gevoel te leven. Iets wat mij daar enorm bij hielp is Touch of Matrix, waarbij je traumatische ervaringen of belemmerende gedachten transformeert naar de beste versie van jezelf door situaties vanuit liefde te bekijken. Mezelf zag ik als een ruwe diamant die nog krachtiger is door alles wat ik meemaakte. Door die sessies voelde het voor mij alsof er een ballast van me afviel. Het was een totale ommekeer. Ik voelde me verlicht.’
Hoe pas je deze mindset en manifesteren nu toe in je leven?
‘Inmiddels ben ik zelf ook Touch of Matrix Therapeut, om mijn ervaringen en kennis te delen met anderen die hetzelfde willen bereiken, om hen die transformatie te laten zien. Ik adem de leefstijl elke dag en voer ook dagelijkse rituelen uit. Bijvoorbeeld tijdens het douchen. Door de temperatuur verschijnt er damp op de muren, waarin ik mijn manifestaties illustreer. Zo tekende ik laatst een televisie en een hart, omdat ik hoopte met m’n bedrijf op televisie te komen. Twee maanden later was ik met mijn bedrijf op SBS6 te zien. Het werkt écht. Daarnaast herhaal ik m’n manifestaties regelmatig hardop en leef ik vanuit liefde. Dit heeft ook effect op m’n kinderen. Zij tekenen hun wensen voor die dag ook op de muren door hartjes en sterretjes.’
Wat mooi! Hoe gaat het nu met Hero?
‘Goed! Hij zit nu op de basisschool en doet lekker z’n ding, maar al op jonge leeftijd heeft hij veel meegemaakt. De artsen vertelden dat Hero door de operaties blijvende schade had kunnen oplopen. Maanden verbleven we elke dag in het ziekenhuis. M’n partner en ik werden flink op de proef gesteld wat betreft hoop en vertrouwen. Elke avond vroeg ik mezelf af: wat wil ik Hero meegeven? Ik wilde niet alleen maar zeggen en denken: oh wat is het erg. Dat was het, maar daar hielp ik m’n zoon niet verder mee. Het enige wat wij als ouders konden doen, was onze liefde te uiten en vertrouwen houden.’
Kon je op dat moment op je gevoel vertrouwen?
‘Natuurlijk hadden wij ook soms moeilijke periodes. Het is menselijk, door ons reptielenbrein, om automatisch in angst te schieten. Dan zaten we op een bankje in de kou en schreeuwden we alle stress en angst eruit. Schijt aan iedereen die dat hoorde. Ik kan me ook nog goed een moment herinneren dat Hero een operatie moest ondergaan en daarvoor een infuus kreeg. Niet dat ik verstand heb van medische handelingen, maar ik voelde aan alles dat het infuus niet goed zat. Ik uitte mijn zorgen bij de desbetreffende arts, maar ze verzekerde mij – op een ietwat chagrijnige toon – dat het goed zat. Het enige wat je dan als moeder kan doen is loslaten. Na de operatie kwamen er vier artsen naar me toegelopen: ‘Mevrouw, allereerst is de operatie goed gegaan. Alleen zijn er kleine complicaties opgetreden, want het infuus zat niet goed.’ Ik kon de vorige arts wel wat aan doen. Dat was ook een bevestiging voor mij om altijd naar je gevoel te luisteren. Die wil je wat vertellen.’
Je besloot om op te stappen bij een goedbetaalde baan en uiteindelijk voor jezelf te gaan. Je leerde om naar jezelf te luisteren. Maar hoe voelde je dat dit jouw pad was?
‘In m’n hart voel ik, en dit kan iedereen voelen, dat een bepaalde keuze of stap goed voelt. Een soort innerlijke drive. Dat werkt ook andersom. Wanneer er iets blokkeert in je lichaam of je bent ergens over gefrustreerd, dan is dat ook een teken van je lichaam. Als jij wakker wordt en je hebt geen zin in de dag, dan is dat een signaal om iets te veranderen in je leven. Luisteren naar je lijf. We denken vaak dat het niet zo simpel kan zijn, maar dat is het wel.’
Heb je weleens getwijfeld in situaties of het goed voelde of niet?
‘Natuurlijk. Ik ben van mening dat je hart volgen alles te maken heeft met je hoofd/hartverbinding van elkaar te leren onderscheiden. Soms neemt ons ego het over, waardoor je niet goed kan bepalen wat jij nou écht wil. In die situaties probeer ik naar m’n hart te ademen. Proberen te voelen wat daar gebeurt en je hart te vullen met liefde. Als ik twijfel in een situatie of m’n hoofd of m’n hart praat, dan vraag ik mezelf: is het dé waarheid, of mijn waarheid? Probeer dat van elkaar los te trekken.’
Wat is een advies die jij je jongere zelf zou meegeven?
‘Luister altijd naar je gevoel. En vergelijk jezelf niet met een ander, maar kijk naar de stappen die jij in één jaar tijd hebt gezet. Dat kunnen ook kleine stappen zijn. Reflecteer naar doelen en/of manifestaties die je al hebt gerealiseerd. Dan besef je dat je het hartstikke goed doet. Daar word je een veel blijer mens van.’
Wil jij met jouw verhaal in de volgende Volg je hart staan, of ken je mensen die hun hart volgden? Stuur ons vooral een mailtje via info@manifestatiemagazine.nl of een berichtje via ons Instagram-kanaal @manifestatiemagazine.
