Dit verhaal mag ik u niet onthouden. Het is zo’n verhaal dat je waarschijnlijk niet gaat geloven, maar het is écht gebeurd. Het is er eentje dat de vrolijkheid in de wereld een beetje doet aanwakkeren. Er is van alles aan de hand, dat besef ik mij ook wel. Terwijl ik deze column zit te typen is het net even vier dagen ‘gevechtspauze’ in Gaza, is de uitslag van de verkiezingen net bekend en is de oorlog in Oekraïne bijna twee jaar aan de gang. Op mijn verlanglijstje staat ook dit jaar weer vrede, of in ieder een beetje aardig doen tegen elkaar.
Daarom ook dit verhaal:
Zoals u weet werk ik in het onderwijs. Wij van team basisschool doen ieder jaar weer braaf mee aan alle gecreëerde hypes van de reclamezieke boodschappenmaffia. Ieder jaar weer hangen wij onze ramen vol met prullaria. Als het Halloween is worden de klassen omgetoverd tot pompoenkwekerijen. Op Moederdag krijgen alle moeders een geverfde drol voor naast de WC met de tekst: “mama is een poepie”. Op Vaderdag is heel de middenbouw bezig met het vingerverven van een gepersonaliseerde condoomset voor papa en als het Nederlands judoteam wereldkampioen kan worden in de klasse tot onder de 60 kilo verven we allemaal netjes ons haar oranje en komen we met onze blauwe slip naar school. Tussendoor is er een pyjama/ voorlees ontbijt waardoor ik juf Els nog mooi even in het laatste jaar van haar carrière in een duster in de vorm van een kleine kampeerboerderij kan bewonderen en dan zijn er ook nog alle ‘gewone’ activiteiten.
Maar goed. Het is eind november en de Sint is weer in het land. Het was nog even spannend voor de kinderen (en de grote mensen) of de Pieten uiteindelijk de schoenen wel konden vullen dit jaar maar de tijd van de surprises is aangebroken. Op vier december laat deze meester alle surprises al mee naar school nemen. Dit om te voorkomen dat, en dat is hem twee keer overkomen, er een kindje geen surprise, cadeau of gedicht zou krijgen. “O, was dat deze maand? “Meester, we hadden echt geen tijd hoor, dat cadeautje krijgt ze nog”. “Hoezo is een los tientje geen goed plan om te geven?” (allemaal echt gebeurd) Dan kan ik dat mooi nog even van te voren goed checken. Als dat achter de rug is en ik zeker weet dat iedereen iets leuks geproduceerd heeft zonder kilo’s slijm toe te voegen (want dat is leuk, want dan worden ze lekker vies?) of een surprise van purschuim heeft gemaakt, waardoor we tot ver in januari bezig waren om het geverfde gipsen namaakbeen open te breken en het cadeautje eruit te vissen, kan ik met een gerust hart ademhalen.
Zo dacht ook mijn collega. Met een glimlach trok ze de deur van de klas dicht. De volgende ochtend bij binnenkomst rook het in haar lokaal wel heel eigenaardig. Het leek meer op de lucht van een dixie toilet op een groot festivalterrein dan op een klaslokaal. We konden er niet achter komen wat er nou in vredesnaam zo stonk. We besloten het maar te negeren.
De Sinterklaasochtend begon en alle surprises werden uitgepakt. De ene na de andere kartonnen doos met snippers verscheen in ons gezichtsveld. Tot er een jongetje aan de beurt was. “Wat stond er op jouw verlanglijstje, vroeg de juf. “Ik ben gek op vissen, zei het jongetje. Ik wil later graag visser worden en ik wil ook graag een hengel voor Sinterklaas. Nou, wat je écht wenst dat gebeurt vaak ook zei de juf en de jongen begon met het uitpakken van de surprise. Wat volgde is het meest legendarische tafereel dat ik ooit in een schoolgebouw heb gezien. Het gezicht van het jongetje toen hij het inpakpapier van de surprise aftrok en er een echte dode vis op zijn schoot lag staat voor altijd op mijn netvlies. “Voor jou een vis, wat er in zit is niet mis. Het is geen hengel, maar jij bent ook geen bengel”, las het jongetje voor. In de vis zat daadwerkelijk een klein pakje met Pokémon-kaarten verstopt en een sleutelhanger.
We wisten gelijk waar die lucht vandaan kwam. Kijk dus uit met wat je op je verlanglijstje zet! Ik hoop dat de mijne trouwens wel uitkomt dit jaar!
Jona Baan (38) is meester en schrijver op een basisschool. Naast zijn werk voor de klas schreef hij succesvolle boeken Fleudemeu en VakantieBaan over zijn werk voor de klas. Hoe hij bij Manifestatie Magazine terecht kwam? Manifesteren. Volgens Jona is dit één van de nieuwe aspecten die kinderen volgens hem mee moeten krijgen. Zo leren ze hun toekomst zelf in te kleuren. Meer weten of zijn boek kopen? Neem even een kijkje op zijn website www.jonabaan.nl. Meer weten of manifesteren? Lees alle andere artikelen over manifesteren.
