Soms wéét je, en voel je aan alles, dat je iets moet doen. Een stap zetten, een knoop doorhakken of juist een deur dichtgooien. Het is een boodschap om je hart te volgen. Elke maand spreken we iemand die deze stap maakt en zijn/haar hart volgt. Vaak retespannend, maar het eindresultaat belooft wondermooi te zijn. Daar willen we natuurlijk meer van weten. Deze keer aan het woord: Lucie. Jarenlang schoot zij foto’s als food fotografe. Een paar jaar geleden besloot ze deze – succesvolle – werkzaamheden op te geven om op spirituele ontdekkingsreis te gaan. Inmiddels weet ze deze werelden te combineren.
Vertel. Hoe, wat, waar?
‘Foto’s schieten doe ik al járen. Sinds 2018 ben ik een food fotograaf. Al snel begon ik met lesgeven, waarna ik workshops gaf, maar ook één-op-één m’n kennis doorspeelde. M’n foto’s werden gepubliceerd in tijdschriften en gebruikt voor kookboeken. Ik schoot binnenkijkers van interieurs en ik schreef zelf een boek over foodfotografie. Maar ondanks deze successen ervaarde ik een bepaalde druk. De opdrachten voelden als een soort ‘moetje’. Ik zei meer nee tegen opdrachten en gaf mezelf meer vrije tijd. Op dat moment ging ik op ontdekkingsreis met mezelf. Ik mediteerde meer, stopte met alcohol drinken en volgde cursussen bij anderen over spiritualiteit. Zij zeiden tegen mij: ‘Wat jij in de afgelopen vijf maanden meemaakt, maakt de gemiddelde persoon in vijf jaar mee.’ Ik ontdekte dat ik best veel doorkrijg van het Universum. Ik noem het Universum ook wel mijn Spirit Team. Meteen wilde ik hiermee aan de slag. Ik besloot om te stoppen met fotografie om vervolgens readings te geven. Deze ervaarde ik als een soort doorgeefluik, zo bijzonder. Ik ben heel dankbaar voor deze gave.’
Had je die gave als klein kind ook al?
‘Ja, maar die ervaringen waren niet altijd positief. Naar zelfs. Ik kan mij nog goed herinneren dat ik als kind in een spijlenbedje lag en zag dat er een levensechte wolf op mij stond. Het voelde zó echt. Als puber hoorde ik mensen ademen op mijn kamer, of dat er iemand rondliep. Niet voor niets sliep ik als zestienjarige nog met een lichtje aan. Vroeger verklaarde ik deze ervaringen als een lucide droom, want je wilt het met je mind verklaren. Ik sloeg de deur naar spiritualiteit dicht. Inmiddels vind ik het niet meer eng en voel ik mij er krachtig door. Naar mijn idee komen er ook steeds meer stukjes bij, dat ik denk: oh wacht, dit is weer nieuw; dan zie ik bijvoorbeeld aura’s bij mensen.’
Door een rustige periode herontdekte je de spirituele kant. Hoe maakte je de keuze om te stoppen met food fotografie?
‘Als ik een mail kreeg met een nieuwe opdracht, dan dacht ik: hé bah, nee. Het vlammetje was uit. Ik zat hélemaal in die spirituele ontdekkingsreis. Op dat moment ging m’n hart daar naar uit en had ik geen behoefte aan food fotografie. De beslissing om met deze werkzaamheden te stoppen was best een ding, want ik had aardig wat fans op Instagram, en ook m’n omgeving vroeg zich af: wat is hier aan de hand. Niet iedereen gelooft in spiritualiteit. Dit was best een zoektocht en een worsteling af en toe. Toch koos ik voor mezelf en besloot ik een punt te zetten achter food fotografie.’
Hoe was die beslissing voor jou?
‘Ik moest wel. Ik geloof dat het zo had moeten zijn. Als ik m’n oude werk niet losliet, dan kon ik het nieuwe niet toelaten. Inmiddels als iemand mij nu mailt met een foodfotografie-opdracht, denk ik: yes, leuk! Je voelt die energie stromen. Ik heb weer zin in de dag. Een goede om bij jezelf na te gaan of je je hart volgt. Als je wakker wordt, heb je dan zin in de dag? Het antwoord zit vaak al in je.’
Mis je het schieten van kiekjes?
‘Fotografie hélemaal loslaten kon ik niet, ook al maakte ik die beslissing destijds, ik miste het. Ik vond een manier om food fotografie en spiritualiteit te combineren. Tijdens een coachingsessie gebruikte ik m’n intuïtie samen met mijn kennis en ervaring. Opeens klopte alle puzzelstukjes. Ik kon nog beter coachen en de persoon van beter advies voorzien. Ik dacht: ik ben gekke Henkie als ik deze kans laat liggen. Inmiddels zie ik het ook als één geheel. Tijdens het coachen – op fotografisch vlak – kom je vaak jezelf tegen. Ik voel dat aan, en kan de leerlingen bij zo’n coaching daarvan bewust van maken en daar zelfs bij helpen. Soms is dat niet leuk om te horen, maar daar helpt coaching bij. Ik help daarbij. Het is mijn missie om mijn kennis en ervaringen samen met mijn intuïtie te delen. Ik krijg daar energie van. Het maakt mij héél blij. Hoe fijn dat deze werelden samenkomen?’
Vanuit onze optiek heerst er veel angst om het bekende los te laten voor iets wat nog geen veiligheid biedt. Hoe ervaarde jij deze angst tijdens het maken van de beslissing om te stoppen met fotografie, je veilige basis?
‘Natuurlijk is het eng en spannend om de stap te zetten en je hart te volgen. Je inkomen valt weg, hoe betaal je de rekeningen? Wat gaat je omgeving ervan vinden? Daar struggelde ik ook mee. Ik voelde mij daardoor ook wel eens eenzaam, verdrietig en niet begrepen. Toch koos ik ervoor vanuit veel vertrouwen te leven. Als je volgt wat je hart wil, dan komen je manifestaties uit, daar geloof ik in. Ik gaf een coachingstraject wat heette: embrace your heart, ben ik dan niet de eerste die dat voorbeeld moet geven?’
Hoe pas je dit toe in je leven?
‘Ik las veel artikelen en boeken over manifesteren en affirmaties. Positiviteit en dankbaarheid gaan daarmee hand-in-hand. Al drie jaar lang schrijf ik elke ochtend op waar ik dankbaar voor ben, en wat mijn magische doelen zijn alsof ik het al heb. Ook stopte ik met klagen. Ik merk dat we in onze maatschappij nog veel zeuren en dat vind ik nog wel eens lastig in een gesprek. Soms houd ik de persoon een spiegel voor, of ik loop eventjes naar iemand anders. Het brengt zoveel rust om niet meer te roddelen of mopperen. Je frequentie wordt er een stuk hoger van.’
Wat zou je anderen willen meegeven die hun hart willen volgen?
‘De stap zetten én VERTROUWEN. In hoofdletters en met knipperende lichten. Geef vertrouwen tijd om te groeien. Dat komt niet in één keer, maar dat bouw je op. Als het niet over twee weken komt, dan over twee jaar, maar het komt echt.’
Wil jij met jouw verhaal in de volgende Volg je hart staan, of ken je mensen die hun hart volgden? Stuur ons vooral een mailtje via info@manifestatiemagazine.nl of een berichtje via ons Instagram-kanaal @manifestatiemagazine.
Fotocredits: Anne Pluijms