Giel Beelen. De man van de radio. De jongen die altijd alles durfde, alles deed en de wereld graag shockeerde met zijn gedurfde acties. De huidige Giel is nog steeds hetzelfde jongetje, zoals hij zelf zegt. Maar hij is allang niet meer alleen die radio-dj. Sinds begin 2020 heeft hij namelijk een van de meest succesvolle podcasts over persoonlijke ontwikkeling: KUKURU. We willen hem eens beter leren kennen. De rollen zijn nu omgedraaid: Giel stelt deze keer geen vragen, maar beantwoordt ze.
We ontmoeten Giel op een warme voorzomerse dag in Haarlem. We nemen plaats in een mooie rustgevende binnentuin met om ons heen groen en bloemen. De stilte wordt wat ‘verstoord’ door bouwvakkers die aan een aangrenzende woning werken. Maar eigenlijk is dat ook wel lekker. Wat geboor op de achtergrond maakt dat we openlijk kunnen praten over hoe zijn persoonlijke ontwikkelingsreis begon en wat die hem tot nu toe heeft opgeleverd.
‘Als klein jongetje droomde ik er al van om bij de radio te werken. Toen ik in 5 vwo te veel tijd besteedde aan de radio, bleef ik zitten. De leerstof die ik als herhaling het jaar erop kreeg, was voor mij de druppel die de emmer deed overlopen en de reden om met school te stoppen. Ik kreeg direct een baantje bij Radio Noordzee waar ik de telefoon mocht opnemen. De lokale omroep, dat was mijn leerschool. Vanuit daar groeide ik door als technicus bij Classic FM. Tussentijds behaalde ik toch nog mijn vwo-diploma via volwassenenonderwijs.’
‘Toen ik voor het eerst van mijn leven, tijdens één van mijn radioprogramma’s
op de klok keek en dacht: ah, het is half acht, ik ben al op de helft, voelde ik
meteen… dit is niet goed. Het voelde heel erg als een slager die vegetarisch wordt’
Giel had ondertussen allerlei baantjes, ook als diskjockey. Op een gegeven moment mocht hij ’s nachts beginnen bij 3FM, vanuit een opleidingstraject. Dat bleek het begin van zijn droomcarrière als dj van een ochtendshow. Maar hoe kwam hij uiteindelijk terecht op dat pad van persoonlijke ontwikkeling?
‘Vooropgesteld is iedereen altijd bezig met persoonlijke ontwikkeling. Je bent je hele leven bezig met groeien. Maar op een gegeven moment stond ik voor mijn gevoel echt even stil. Omdat ik zo zoetjes aan de radio niet meer zo leuk vond, terwijl dat van kinds af aan mijn doel was in het leven. Ik wist van jongs af aan al precies wat ik wilde. Hoewel ik het woord manifesteren toen nog niet kende, heb ik die droombaan bij de radio echt gemanifesteerd. Maar op een gegeven moment vond ik het gewoon niet meer zo leuk. Toen ik vervolgens voor het eerst van mijn leven, tijdens een van mijn radioprogramma’s op de klok keek en dacht: “Ah, het is half acht, ik ben al op de helft”, voelde ik meteen… dit is niet goed. Het voelde heel erg als een slager die vegetarisch wordt. Ik voelde de passie gewoon niet meer. Mensen die ik ernaar vroeg zeiden: “Ah joh, dat komt vanzelf wel weer.” Dus ik probeerde er overheen te stappen, maar het voelde totaal niet goed. Ik kende dat gevoel namelijk niet. Wat nou als alles in het leven waar het voor jou omdraait, ineens niet meer goed voelt? Het is ook niet zo dat je daar even vanaf stapt en maar wat anders gaat doen. Het was niet zomaar een baantje, het was écht wel mijn ding. Ik was destijds ook steeds meer bezig met andere media, vooral met video’s. Ik maakte een documentaire en terwijl ik zat te editten, zag ik bij mezelf ineens een buikje. Ik vond dat schokkend. Maar ik wist ook: oké, ik moet op mijn voeding gaan letten en ik moet gaan bewegen.’
Dat is nu zo’n vier jaar geleden. Giel ging met deze persoonlijke uitdaging aan de slag, maar wilde het direct goed aanpakken. Hij tikte in op YouTube: ‘Hoe krijg je een sixpack?’. De man achter de video die hij vond, stuurde hij een e-mail. Hij werd – en is nog steeds – zijn personal trainer.
‘Op een gegeven moment zei ik tegen mijn trainer: “Laat het me weten als jij denkt dat het nog 100 dagen duurt totdat ik een sixpack heb.” Toen het zover was maakte ik het wereldkundig als mijn persoonlijke challenge: The Road to Sixpack. Dit openbaren werkte als een enorme stok achter de deur. Iedereen keek mee. En het werkte: die sixpack kwam er. In dat hele proces realiseerde ik me dat je eigenlijk álles kunt trainen. Dat was voor mij echt een eyeopener. Je zou kunnen zeggen dat toen de hemel van het boeken lezen opende. Ik ging direct googelen: “Kun je je hersenen trainen?” Nou, dat kan dus. Ik ben maandenlang naar een hersencentrum geweest en kreeg daar elektroden op mijn hoofd om mijn hersenen te trainen. In die tijd verslond ik het ene boek na het andere en mailde ik schrijvers wanneer ik iets niet begreep. Ik begon me af te vragen hoe mooi het zou zijn om met al die kennis en inzichten mensen te inspireren. Zó is KUKURU ontstaan.’
‘Nou ik zweer het je, als mijn semafoon afging op een moment dat ik
op school zat, dan stapte ik gewoon op de fiets naar die lokale omroep
toe. Later hoorde ik dat ze dachten dat ik een drugsdealer was ofzo’
Dat Giel veel boeken heeft gelezen is met één blik in zijn huis niet te missen. Een persoonlijke ontwikkelingsbibliotheek starten – à la Ali B – zou niet eens een vreemde gedachte zijn. Volgens Giel is hij na al die boeken en gesprekken over zelfontwikkeling nog steeds dat jongetje van vroeger.
‘Maar natuurlijk zijn er ook wel wat dingen veranderd. Vroeger vond ik slapen zonde van mijn tijd. Het leven is te leuk, haal alles eruit wat erin zit. Inmiddels weet ik dat slaap ongelofelijk belangrijk is. Ik ben bewuster gaan leven. Hoewel ik daarvoor ook wel een soort van bewust leefde… of misschien beter gezegd, inténs leefde. Voor mezelf ben ik gewoon nog steeds die nieuwsgierige jongen, die houdt van knallen. Maar ik kan me voorstellen dat het voor sommigen overkomt als een gigantische transformatie. Toch ben ik wie ik ben en dat ben ik altijd geweest. Er worden alleen steeds meer dingen duidelijk, voor mezelf. Ik had vroeger als klein jongetje onder de douche al redelijk diepgaande gedachten, bijvoorbeeld: “Als ik nu denk dat ik kan denken, wie ben ik dan?”, dat soort Eckhart Tolle-achtige shit. Alleen, ik kon dat in die tijd niet plaatsen. Pas toen ik Eckhart Tolle las, dacht ik ja! Precies dát is wat ik altijd onder de douche zat te bedenken! Nu ik actief bezig ben met het vergroten van mijn kennis over zelfontwikkeling, snap ik ook veel meer van het geloof. Een gebed is eigenlijk een soort affirmatie en het effect van samenkomen begrijp ik nu ook beter. Ik vind die aspecten van een geloof ook wel heel erg mooi. Wat ik
jammer vind, is dat er een beeld wordt gecreëerd van een God die op je neerkijkt als een soort van Sinterklaas om te beoordelen of je iets wel goed of niet goed hebt gedaan. Iets of iemand waaraan je verantwoording moet afleggen. Sorry, maar dan snap je het leven gewoon niet. Dat vind ik echt een rare kronkel. De enige aan wie je verantwoording aflegt ben je zelf. Wíj met z’n allen zijn God. Zo zie ik het. Vanuit dat perspectief hoef je ook niet bang te zijn of je iets wel of niet goed doet. Hoewel ik wel geloof dat alles wat je denkt en doet, effect heeft op wie je bent en wie je wordt. Dat is natuurlijk helemaal waar dit magazine over gaat. Dát is naar mijn idee manifesteren. Terugdenkend is het grappig, want ik heb vroeger echt al heel veel gemanifesteerd. Ik noemde dat zelf altijd fantaseren.’
Lees het hele interview met Giel Beelen in de allereerste editie Joy van Manifestatie Magazine. Bestel je meer dan één editie? Dan betaal je géén verzendkosten én ontvang je stapelkorting: €12,12 p.s. voor twee en €11,11 p.s. voor drie of meer.