Je weet dat het schooljaar weer is begonnen als er op elke straathoek een levensgrote Nijntje op een fiets naar je lacht met de boodschap: “Wij gaan weer naar school”. Leuk Nijntje. Fijn dat je dat zo pontificaal het straatbeeld in slingert. Daar word ik niet blijer van. Ook al kijkt Nijntje dan nog zo lief. Veel ouders kijken uit naar het begin van het schooljaar en dat snapt deze meester heel goed. Maar voor mij start het met best wat ergernis.
De laatste week van de vakantie voelt voor mij als de meest vreselijke week van het jaar. Alsof je een week lang op weg bent naar de kaakchirurg. Waarom? Omdat je terugkomt van vakantie. Dat zegt al genoeg. Dit jaar was ik de grens bij Maastricht nog niet over of het goot van de regen. Ik was precies zevenhonderd meter in Nederland waarna ik in een file belandde die tot Rotterdam duurde. Toen ik thuis aankwam lagen er drie blauwe enveloppen op mij te wachten en mocht je ‘overwoekerd’ intikken op Google, dan zag je een foto van mijn tuin. Tot overmaat van ramp was er nergens in de straat een parkeerplek waardoor ik in de gutsende regen de vakantiespulletjes naar de voordeur moest sjouwen. Weg waren de Franse terrasjes, de camping, de mocktails, het zwembad, de blote voeten en de stukgelezen romans. Het vakantiegevoel begint langzaam over de Route de Soleil van je ziel weg te glijden naar de krochten van je lijf. Met m’n goede bedoelingen wilde ik iets gezonds koken, maar natuurlijk was er niks in huis, waarna ik besloot toch maar naar de patatzaak op de hoek te gaan. Terwijl ik mezelf in dat heerlijke Franse restaurantje met een verse courgettesoep voor mijn neus beloofd had dat ik een jaar lang niks uit de frituur zou eten. En mijn zongekleurde huid was in een uur verandert naar een grauwige tint.
Dit moet toch anders kunnen, dacht ik bij mezelf. Ik wil dit niet. Foute gedachte. Wat wil ik wél. Komt-ie: Ik wil een leuke klas waar de kinderen elkaar helpen. Ik wil de kinderen ook andere dingen aanreiken dan alleen taal en rekenen. Ik wil ze levenslessen meegeven. Dan kan ik moeilijk zelf gaan zitten chagrijnen. Dus, kom op Jona, pak jezelf bij elkaar. Maak een lijst van wat je dit schooljaar wil.
Dit is ‘m geworden:
- Ik wil een goede balans tussen werk en ontspanning;
- Ik wil een gezellige sfeer in mijn klas;
- Ik wil elke dag een praatje maken met een collega over iets anders dan school;
- Ik wil mijn energie geven aan positieve dingen die wél goed gaan;
- Ik wil elke week twee keer sporten en twee liter water per dag drinken;
- Ik wil dat de nadruk ligt op de weg en niet op het resultaat;
- Ik wil elke dag het beste van mezelf laten zien;
- Ik wil mijn derde boek afmaken en een uitgever vinden;
- Ik wil in de rubriek “Leuke man” van LINDA.
Oké, dat laatste wil ik niet écht, al is dat voor Linda best een gemiste kans. Het schooljaar is voor mij nu twee weken bezig. De klas draait heerlijk, de ouderavond ging vlekkeloos en de weerman zei op tv dat het de komende week 30 graden kan worden. Ik ga ik mijn prachtige groene tuin zitten met een mocktail. Daar heb ik zojuist mijn vakantiegevoel gemanifesteerd! Back in the game!
Jona Baan (38) is meester en schrijver op een basisschool. Naast zijn werk voor de klas schreef hij succesvolle boeken Fleudemeu en VakantieBaan over zijn werk voor de klas. Hoe hij bij Manifestatie Magazine terecht kwam? Manifesteren. Volgens Jona is dit één van de nieuwe aspecten die kinderen volgens hem mee moeten krijgen. Zo leren ze hun toekomst zelf in te kleuren. Meer weten of zijn boek kopen? Neem even een kijkje op zijn website www.jonabaan.nl. Meer weten of manifesteren? Lees alle andere artikelen over manifesteren.